سلام بر دوستان عزیز پارسی بلاگی خودم امیدوارم که همگی خوب و سلامت باشید! از همگی عذر میخوام که این چند وقته نیومدم! گرفتار بودم امیدوارم منو ببخشید!

دیروز 18/9/90 صبح تلویزیون یه فیلمی رو نشون میداد درباره یه دانش آموزی که سرگذشت یه دانش آموز شهید رو پیگیری میکرد و نحوه به شهادت رسیدنش و دوستانش و غیره رو بیان میکرد ناخودآگاه به یاد دوستای شهیدم افتادم و بغض گلویم رو فشرد و ناخودآگاه اشکهایم جاری شد. خب چند سالیه که اصلا به اونا فکر نکرده بودم یهو یاد کناردستی شهیدم افتادم که تو مدرسه راهنمایی و دبیرستان کنار هم می نشستیم. وضع باباش خوب بود میخواست بره جبهه! باباش بهش گفته بود نرو برات موتور هوندا میخرم (اون موقع آرزوی هر جوونی این بود یه موتور هوندا داشته باشه) گفته بود نه و بیخیال دنیا و زیبایهاش شده بود و رفت به جبهه و در یکی از عملیاتها که در غرب کشور بود (اگر حافظه ام یاری کنه آزاد سازی قله شیخ محمد) به شهادت رسید آره واقعا یادش بخیر شهید حسن رجبیان همکلاسی و رفیقی که در یک نیمکت می نشستیم ! مردانه زیست و مردانه به شهادت رسید یادش گرامی و پر رهرو باد.

سخنی با شهیدان

دیروز آلبوم عکسهایم را ورق میزدم به عکسهایتان که میرسیدم خوب فکر میکردم و به یاد آن لحظات می افتادم ببخشید که نامتان را فراموش کردم! ببخشید که درگیر مادیات شدم و شما را فراموش کردم ! ببخشید که دیگر بر سر مزارتان نمی آیم! ببخشید ببخشید ...............